White paper sucks..., but what if..."it sits on you"??

Όταν μια ελληνική ομάδα παίζει στο champions league εκτός έδρας με μία απ'τις κορυφαίες ομάδες της ευρώπης (βλέπε Barcelona, Real, Chelsea, Man. United), ξέρουμε όλοι ότι το πιθανότερο είναι να χάσει και μάλιστα με βαρύ σκορ... Αλλά σε τέτοιους αγώνες δεν έχει το άγχος που έχει συνήθως στα εντός έδρας παιχνίδια ή τουλάχιστον σε αυτά που παίζει ως φαβορί, αλλά πάει για να κερδίσει ότι καλύτερο μπορεί, με το σκεπτικό "κι αν μου κάτσει;;". Γνωρίζει ότι αν χάσει δεν θα της πει και κανένας τίποτα (δεν θα έχει δηλαδή ιδιαίτερα σκληρή κριτική), ενώ αν πάρει ισοπαλία ή κερδίσει, οι φίλαθλοί της και τα μέσα θα παραληρούν! Επίσης, το πιθανότερο είναι να παίξει "αντιποδόσφαιρο" ή "τσούκου-τσούκου μπωλ", προσέχοντας περισσότερο την άμυνά της, προσπαθώντας να χαλάσει το παιχνίδι του




αντιπάλου, δηλαδή να "κλέψει" όπως λέμε αν μπορέσει κάποιους βαθμούς. Αυτό, ή μπορεί να πετύχει και να φύγει με μια ισοπαλία ή να πάρει και νίκη αν είναι τυχερή σε μια αντεπίθεση, ή να φάει περισσότερα γκολ λόγω λιγοστής κατοχής της μπάλας... Δεν έχει τίποτα όμως να χάσει παίζοντας έτσι, παρά μόνο να κερδίσει.
Κάπως έτσι πάει να δώσει μάθημα σε μια εξεταστική και ένας φοιτητής που δεν έχει ανοίξει βιβλίο ή έχει διαβάσει ελάχιστα (πασαλείμματα που λέμε). Ξέρει ότι οι πιθανότητες είναι σαφώς εναντίον του, αφού ότι θέματα και να πέσουν, αν προσπαθήσει να τα γράψει με "νόμιμο" τρόπο μόνος του, το πολύ πολύ να πάρει κανέναν άσσο με τις περισσότερες πιθανότητες να είναι μαζεμένες στην λευκή κόλλα, με την ονομασία της οποίας πάντα διαφωνούσα, αφού δεν είναι λευκή, έχει τόσα στοιχεία (όνοματεπώνυμο, μάθημα, καθηγητής, σχολή, ημερομηνία) που με τόσο κόπο γράφει ο κάθε φοιτητής τουλάχιστον 4-5 φορές σε κάθε εξεταστική! Αφήστε που μπορεί να περιλαμβάνει προφορική επικοινωνία με τον μπροστινό ή τον διπλανό αν δεν θυμάσαι την ημερομηνία, τον καθηγητή ή ακόμα και τον τίτλο του μαθήματος σε πιο σπάνιες περιπτώσεις...
Όπως και η ελληνική ομάδα στην προηγούμενη περίπτωση, έτσι και ο εν λόγω φοιτητής αντί να παίξει κανονικό...ποδόσφαιρο θα προσπαθήσει να "κλέψει" βαθμούς με το πασίγνωστο σύστημα της αντιγραφής.






Αυτό περιλαμβάνει πολλές, δοκιμασμένες κατά καιρούς μεθόδους, όπως τα σκονάκια γραμμένα απ'τον ίδιο ή τις σμικρύνσεις σημειώσεων, την κλασσική πλέον "συνεργασία" με τους γύρω του -γνωστούς του ή μη-, τη βοήθεια του κινητού τηλεφώνου με διάφορους τρόπους, τη συγγραφή "χρήσιμων πληροφοριών" στο θρανίο πριν από την εξέταση, το άνοιγμα του βιβλίου ή των φωτοτυπωμένων σημειώσεων στα γόνατα ή στη διπλανή θέση (το οποίο ήταν προηγουμένως επιμελώς κρυμμένο κάτω από μπουφάν, τσάντα ή άλλα), την υποτιθέμενη ανάγκη "επίσκεψης" της τουαλέτας, καθώς και διάφορους άλλους ανάλογα με την εφευρετικότητα, την πονηριά, το θράσσος και την φαντασία του κάθε ατόμου. Η επιλογή της μεθόδου βέβαια είναι κρίσιμης σημασίας και πρέπει να γίνεται σωστά, ανάλογα με τις συνθήκες επιτήρησης, την θέση του φοιτητή στην αίθουσα κ.α..
Με αυτό το σύστημα ο φοιτητής, όπως και η ομάδα προηγουμένως, δεν έχει τίποτα να χάσει, παρά μόνο να κερδίσει. Ακόμα κι αν πάει κάτι στραβά και τον πιάσουν, θα μηδενιστεί στη χειρότερη, πράγμα που έτσι κι αλλιώς θα συνέβαινε αν προσπαθούσε να γράψει με τον νόμιμο τρόπο.




Αν...του κάτσει όμως και πετύχει η αντιγραφή, θα κλέψει το πολυπόθητο 5αράκι ή ακόμα και παραπάνω, ανάλογα με το ποσοστό επιτυχίας της αντιγραφής. Ακόμα κι αν καταφέρει να φτάσει μόνο το 3, 4, θα φύγει με την χαρά ότι τουλάχιστον προσπάθησε και ίσως του...κάτσει μια επόμενη φορά. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε κουραστεί να διαβάζει ώστε να έχει αυτό το απαίσιο συναίσθημα της "άκαρπης προσπάθειας" ή της αδικίας (π.χ. λόγω δυσκολων η "κουλών" θεμάτων που δεν είχε διαβάσει καλά ή καθόλου, ή ακόμα και της αδικίας του κοψίματος με τον πλέον εκνευριστικό βαθμό 4 ενώ είχε διαβάσει αρκετά...).
Εγώ λοιπόν σήμερα ανήκα στην κατηγορία αυτού του φοιτητή, άλλα λόγω συνθηκών επιτήρησης και μάλλον άστοχης επιλογής μεθόδου αντιγραφής γέμισα τη μισή πρώτη σελίδα (που όπως ξέρετε είναι μισή από μόνη της!), οπότε περιμένω το πολύ έναν άσσο. Τουλάχιστον δεν έδωσα την χιλιοκαταραμένη και ντροπιαστική "λευκή κόλλα"... Μην το βάζετε κάτω λοιπόν και δώστε το παρών ακόμα και σε μαθήματα που δεν έχετε ιδέα, γιατι...αν σας κάτσει, δεν σας αλλάζει βέβαια την ζωή, αλλά τουλάχιστον την ψυχολογία μέσα στην εξεταστική, ειδικά όταν δεν έχετε πάρει θετικά... αποτελέσματα! Έτσι κι αλλιώς μετράει η προσπάθεια σε όλα, όπως επίσης και μόνο η παρουσία σε μια μεγάλη διασυλλογική οργάνωση όπως το champions league ή στην περίπτωσή μας την εξεταστική!

Υ.Γ.1: Το κείμενο αυτό δεν περιέχει σε καμία περίπτωση τις κατάλληλες συμβουλές για τον "σωστό" και καθωσπρέπει φοιτητή, ο οποίος μάλλον θα αποφεύγει τέτοιες μεθόδους, άλλα είναι η δικαίωση του λεγόμενου "φοιτητή- καμικάζι". Όλοι μας πιστεύω έχουμε υπάρξει τέτοιοι σε τουλάχιστον 1-2 μαθήματα κι αν όχι, σιγουρα θα χρειαστεί να γίνουμε κάποια στιγμή... ;)