αόρατος

 Αναδημοσίευση από  combustions

μεσογείων, κάνω δεξιά να μπω στην αγία παρασκευή και έχει μπάτσους / κάνω τον κύκλο της πλατείας και έχει και στην άλλη γωνία μπάτσους / σταματάω λίγο πιο κάτω, κλείνω τα μάτια μου και βλέπω πάλι μπάτσους / σε κάθε γωνία του μυαλού μου είναι εκεί και παραφυλάνε / κάνω περίεργες, ελικοειδείς σκέψεις για να τους αποφύγω / σκέφτομαι τον γκάντι να πουλάει ποπ-κορν στην παραλιακή και να’σου στην γωνία της σκέψης τέσσερις δελτάδες με το σεριφογαμημένο ύφος τους να με κοιτάνε.

θυμάμαι  στον “νευρικό εραστή”  που ένας μπάτσος ζήτησε από τον γούντι άλεν το δίπλωμα του / το έβγαλε λοιπόν ο γούντι άλεν από την τσέπη του, το έκανε κομματάκια και είπε “συγνώμη κύριε, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα με την εξουσία” / θέλω να πάω έξω από ένα αστυνομικό τμήμα να τους πω: “σας γαμάω και εσάς και το ύφος σας” και πριν προλάβουν να με πιάσουν να κόψω τον εαυτό μου σε κομματάκια, να με πετάξω μέσα σε έναν υπόνομο και από τους σωλήνες να μπω μέσα στο τουαλέτα του τμήματος και να γράψω στους τοίχους με σκατά “έχω πρόβλημα με την εξουσία” και την ίδια στιγμή να ξεπροβάλλουν μέσα από την λεκάνη οι διώκτες μου και εγώ να τραβήξω το καζανάκι.

μια και λέω για τουαλέτες, υπάρχει αυτή η φωτογραφία που είναι τραβηγμένη μέσα σε τουαλέτα και σε έναν τοίχο κάποιος έχει γράψει “οι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατους” / όχι ρε, δεν το θέλω τον έρωτα που μας κάνει αόρατους / τον έρωτα που μας κάνει ατρόμητους θέλω / να τον χέσω τον έρωτα που με εξαφανίζει / θέλω να είμαι εδώ / γιατί στην πραγματικότητα τον δεκέμβρη του 2008 ήμουν αόρατος.

χθες σε ένα κρεσέντο συναισθηματισμού γράφανε όλοι στο τουίτερ “ήμουν κι εγώ φίλος του αλέξανδρου γρηγορόπουλου. ήμουν εκεί το 2008” αλλά δεν ήμουν ακριβώς εκεί / ήμουν αόρατος / το 2008 ήμουν 36 χρονών και απλά τριγυρνούσα μέσα στα συντρίμμια με μια άγρια χαρά / δεν έβαλα το χέρι μου, δεν βοήθησα να αλλάξει ολοκληρωτικά η πόλη μου, να επανασυσταθεί, να χτυπήσω στο μπλέντερ τα μυαλά αυτών που την διοικούν μαζί με σπασμένες κεραίες τηλεόρασης / δεν πήγα στα σπίτια των φοβισμένων να τους πάρω από το χέρι να τους βγάλω έξω στα οδοφράγματα και να τους πω “μην φοβάστε, αυτή είναι η αλήθεια” / αρχίδια έκανα / τίποτα δεν έκανα / Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΚΑΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ / γιαυτό με κοιτάει έτσι στην φωτογραφία ο νίκος ρωμανός / ναι εμένα κοιτάει, γιατί αν απ’τους μπάτσους μπορείς να γίνεις αόρατος

από

αυτό

το βλέμμα

δεν μπορείς.

"Ζήτω η ΑΝΑΡΧΙΑ, κουφάλες"