Αυτούς τους έχω βαρεθεί - Υπόγεια Ρεύματα (Οι στροφές σε bold και italics προστέθηκαν από εμένα)

Πρωτότυποι Στίχοι: Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf Biermann

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,

τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,

που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά

κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,

σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,

τους έχω βαρεθεί.

Kαι πέστε μου, αξίζει μια πεντάρα,

των γραφειοκρατών η φάρα,

στήνει με ζήλο περισσό,

στο σβέρκο του λαού χορό,

στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,

την έχω βαρεθεί.

Αυτοί οι παχιοί με τα φαρδιά τα ράσα,

γι'αγάπη μιλούσανε μα σκέφτονταν τη μάσα,

υμνώντας το θεό χρήματα βγάζουν,

και εύκολα γη πουλάνε κι αγοράζουν.

Πρόβατα έχουν γύρω που λέγονται πιστοί,

τους έχω βαρεθεί

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,

τους Γερμανούς, τους προφεσόρους,

που καλύτερα θα ξέρανε πολλά

αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,

υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,

τους έχω σιχαθεί.

Και τους γονείς τους αγαπημένους,

που θέλουν γιούς προσαρμοσμένους

σ'ότι στους ίδιους έχουν διδάξει,

να βρουν δουλειά καλή, σπίτι κι αμάξι,

κόρες κενές κι αδύναμες μαζί,

τον ιδανικό καταναλωτή.

Τους έχω βαρεθεί

Έλα κι εσύ, κάτσε να θαυμάσεις

τα μεγαλειώδη όργανα της τάξης.

Ρίπτες χημικών, των ισχυρών προστάτες,

φύλακες πιστοί όσων φορούν γραβάτες,

άβουλα πιόνια κάθ'εξουσιαστή,

τους έχω βαρεθεί

Όσο γι'αυτούς που πατριωτισμό πουλούν,

και σε σύνορα μίσους γουστάρουνε να ζουν,

που βλέπουν εχθρούς εσένα κι εμένα

και είν'του συστήματος παιδιά αγαπημένα,

στο ίδιο τους το μίσος θα πνιγούν κι αυτοί,

τους έχω βαρεθεί

Εμπιστοσύνη όμως έχω τυφλή

στην δικαιοσύνη την ελληνική,

τους δικηγόρους και τους δικαστές,

που μας γεμίζουν τις φυλακές

με μικροκλέφτες, και σκόνη λευκή,

ενώ οι μεγάλοι τη βγάζουν καθαρή.

Τους έχω σιχαθεί

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,

κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,

κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς

με ιδεώδεις υποτακτικούς,

που είναι στο μυαλό νωθροί,

μα υπακοή έχουν περισσή,

τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,

κέρδος ποτέ, μα από παθήματα χορτάτος,

που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,

αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά

κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,

τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό

υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,

κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,

με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,

σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,

τους έχω βαρεθεί.

Και τελευταίους της εξουσίας τους συμμάχους,

τους βολεμένους δημοσιογράφους,

που την κάθε σου σκέψη ορίζουν,

ενώ τις τσέπες τους χρήματα γεμίζουν.

Πλάθουν συνειδήσεις μέσα απ'το κουτί,

τους έχω σιχαθεί