Καλό κατευόδιο… και πάρε τα λεφτά του βραβείου μαζί σου

Όταν σε μία χώρα διοργανώνονται γκαλά μουσικού ενδιαφέροντος με χρηματικά έπαθλα που αγγίζουν τα 30.000 δολάρια, βασισμένα στην “καλλιτεχνική αξία”, τότε ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Πως ακριβώς κοστολογείται η καλλιτεχνική αξία; Και ποιο τελικά είναι το κριτήριο όλων αυτών των σαλτιμπάγκων που μαζεύονται σε αυτά τα φάνσι σουαρέ; Διαβάζουμε την απάντηση των Godspeed You! Black Emperor, μετά την βράβευσή τους με το Polaris Music Prize. Για την ιστορία τα χρήματα που “κέρδισαν” θα τα διαθέσουν ώστε να φτιαχτούν μουσικές υποδομές στις φυλακές τους Κεμπέκ:


Γειά σου Καναδά.

Γειά σας μουσικοί.

Ευχαριστούμε για την υποψηφιότητα και ευχαριστούμε για το βραβείο – είναι πολύ ωραίο να αναγνωρίζεσαι στην Μητέρα Πατρίδα, ειδικά όταν νιώθεις πολλές φορές ξένος εδώ. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους εσάς που υποστηρίζεται τις εγχώριες μπάντες και που κάνετε τα πάντα για να γίνουν γνωστές, γιατί αυτή η στήριξη είναι πολύτιμη, απαραίτητη και σημαντική.

Να εκφράσουμε επίσης και την εκτίμησή μας σε όλους τους ανεξάρτητους μουσικούς και παραγωγούς, γιατί είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά, και εξάλλου όλοι είμαστε ανεξάρτητοι πια. Έτσι δεν είναι; Όλοι δεν πέφτουμε και σηκωνόμαστε και αγωνιζόμαστε αυτές τις δύσκολες μέρες;

Οπότε ναι, είμαστε ευγνώμονες και ταπεινοί, αλλά ταυτόχρονα και ντροπαλοί που χρειάζεται να παραπονεθούμε για την αναγνώρισή μας, αλλά -ΓΑΜΩΤΟ- εδώ και 20 χρόνια κινούμαστε στα όρια της πειραματικής μουσικής! Και το “είναι μια πραγματικά εκπληκτική σκηνή και αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι μια τελετή βραβείων” δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μας.

3 γρήγορες παρατηρήσεις με τις οποίες σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουν

το να διοργανώνεις μια τελετή βράβευσης σε περίοδο κρίσης και ομαλοποιημένης ύφεσης είναι κάτι παράδοξο
το να διοργανώνεις μια τελετή βράβευσης όπου οι μουσικοί διαγωνίζονται για μια μεγάλη επιταγή, δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της μουσικής
το να ζητάς από την πολυεθνική ΤΟΥΟΤΑ να καλύψει τα έξοδα της τελετής, όταν όλο το καλοκαίρι το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής είναι σε live streaming στο Internet είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υπάρχουσα τρομακτική κατάσταση
Η εποχή είναι δύσκολη για όλους και η καθημερινότητα των μουσικών είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται δραστικά μέσα βελτίωσης. Αν, όμως, αν η ουσία αυτού του βραβείο και αυτής της τελετής είναι κάτι παραπάνω από την αναγνώριση του κόπου των μουσικών εκφρασμένου σε χρήματα, τότε ίσως την επόμενη φορά θα πρέπει να διοργανωθεί σε μια μικρότερη αίθουσα χωρίς εταιρείες χορηγούς και χωρίς τους ειδήμονες της τέχνης. Ίσως και η τελετή να μην χρειάζεται, αλλά η αναγνώριση αυτή να γιορτάζεται πραγματικά κάποια στιγμή και σε ένα μέρος όπου η ουσία δεν θα είναι τα εύκολα λεφτά και ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη.

Δώστε τα λεφτά στα παιδιά να κάνουν τα δικά τους πάρτυ ή στους ηλικιωμένους να γράψουν έπη, καλύτερα. Αφήστε, όμως, τους μουσικούς να δημιουργήσουν απαλλαγμένους από επουσιώδη μέσα. Για να περιοριστούν οι σταρ που δημιουργούν μόνο όταν έχουν τις κρατικές επιχορηγήσεις τέχνης στην τσέπη.

Εμείς από την μεριά μας, θα χρησιμοποιήσουμε τα λεφτά, για την υλοποίηση ενός προγράμματος, όπου όλοι οι φυλακισμένοι στις φυλακές του Κεμπέκ, θα μπορούν να έχουν στην διάθεσή τους μουσικά όργανα.

αμήν αμήν

Συγγνώμη που ήμασταν τόσο βαρετοί.

Σας αγαπάμε πολύ/ Η χώρα μας έχει καταστραφεί

godspeed you! black emperor

Πηγή:http://freequencyradio.wordpress.com

Adam's family

Με μια βιαστική ματιά, αυτό που βλέπει κανείς στη φωτογραφία είναι μια συνηθισμένη οικογένεια. Πράγματι, είναι μια οικογένεια, όχι όμως και πολύ συνηθισμένη. Ο πατέρας είναι ο 31χρονος Ινδός ψυχίατρος, Raja Paulraj. Η μητέρα είναι η 25χρονη Αμερικανίδα νοσηλεύτρια, Jessica Cooksey-Paulraj. Και οι διαφορές των δύο νέων δεν περιορίζονται βέβαια στο χρώμα της επιδερμίδας τους. Μεγάλωσαν σε άλλες ηπείρους, με άλλες γλώσσες, άλλες κουλτούρες, άλλες θρησκείες…

Αυτό που τους έφερε κοντά όμως, ήταν κυρίως το κοινό ενδιαφέρον τους για την ανακούφιση της ανθρώπινης δυστυχίας και η βαθιά πίστη τους στον Θεό. Όταν γνωρίστηκαν, ήταν κι οι δύο ταγμένοι στον πνευματικό δρόμο, ο Raja και η Jessica ανήκουν σ’ εκείνο το χαρισματικό και μάλλον σπάνιο είδος επιστημόνων που αδιαφορούν για τον πλουτισμό και χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να προσφέρουν ουσιώδες έργο.

Η απόφασή τους να χρησιμοποιήσουν την επιστήμη του καθένας στο όνομα της αγάπης, είχε ήδη παρθεί. Φαντάζομαι πως αυτοί οι επιστήμονες έτσι γεννιούνται, δεν νομίζω πως τους έρχεται η επιφοίτηση ξαφνικά. Και η ένωση του ζευγαριού υποθέτω πως ήταν ευλογημένη ήδη πριν την τελετή του γάμου τους. Οι ίδιοι όμως θέλησαν να επισημοποιήσουν τον δεσμό τους και ενώπιον των ανθρώπων.

Παντρεύτηκαν πριν δυόμισι χρόνια και λίγο αργότερα ήρθε στον κόσμο το αγοράκι που κρατάει ο Raja στη φωτογραφία. Οι γονείς του το εγκατέλειψαν στο νοσοκομείο όπου δούλευαν ο νεαρός γιατρός κι η σύζυγός του. Το μωρό γεννήθηκε με την ασθένεια Bartsocas Papas, ένα σύνδρομο που προκαλεί σοβαρές γενετικές ανωμαλίες αλλά και πλήθος δυσμορφιών.

Το μικρό είχε φρικτές παραμορφώσεις γι αυτό κι η μάνα του το παράτησε. Αυτή είναι πάντα η μοίρα των πλασμάτων που γεννιούνται διαφορετικά από το αναμενόμενο. Είναι ανεπιθύμητα, απομονώνονται, ζουν την απόλυτη μοναξιά και σε ακραίες περιπτώσεις εγκαταλείπονται ακόμα και από τους φυσικούς γονείς τους, όπως συνέβη μ’ αυτόν τον ανθρωπάκο. Μέχρι κι οι νοσοκόμες αντιμετώπιζαν τον μικρούλη με αποφορά, οπότε ο θάνατος του βρέφους ήταν περισσότερο από βέβαιος, εκτός κι αν εμφανιζόταν κάποιος με περίσσεια αγάπης.

Το νιόπαντρο ζευγάρι που εργαζόταν στο νοσοκομείο έμαθε βέβαια για το έκθετο μωρό. Και είχε περίσσεια αγάπης στην ψυχή του. Οι δυο τους πήγαν, είδαν το πλασματάκι, τα ’βαλαν κάτω κι ύστερα από λίγες μέρες το πήραν σπίτι. Μερικές εβδομάδες μετά, ολοκληρώθηκε και η διαδικασία της υιοθεσίας του. Όλα έγιναν γρήγορα, γιατί η διάγνωση του μωρού ήταν σαφής: θα πέθαινε πολύ σύντομα, οπότε το νοσοκομείο το έδωσε πρόθυμα, για να το ξεφορτωθεί.

Οι θετοί γονείς πάλι, ήθελαν να εξασφαλίσουν στο μικρό ένα αξιοπρεπές τέλος. Προς έκπληξη όλων όμως, ο Adam, όπως τον βάφτισαν οι γονείς του, τα κατάφερε! Η αγάπη άλλωστε είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία. Ξεπέρασε ακόμα και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες και πρόσφατα γιόρτασε τα δεύτερα γενέθλιά του. Παρέα με τον μικρό του αδερφό, ο οποίος γεννήθηκε λίγους μήνες μετά απ’ τον ίδιο και ο οποίος ονομάστηκε Elliot Justice.

Παρ’ όλα αυτά, είναι άγνωστο το αν θα μπορέσει να μεγαλώσει ο Adam. Το εύχομαι ολόψυχα, παρότι τον περιμένουν πολλαπλά χειρουργεία κι ακόμα κι έτσι τα προβλήματά του θα είναι αμέτρητα, τόσο για τον ίδιο όσο και για την οικογένειά του. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως, μες στην ατυχία του, ο Adam είχε την τύχη να νιώσει αγάπη. Όταν τον πρωτοείδε η μητέρα του, έκλαιγε απεγνωσμένα. Κι αυτό που είπε στον άντρα της, ήταν το εξής αληθινό: «αφού μπορεί και νιώθει πόνο και φόβο, τότε μπορεί να νιώσει και την αγάπη».



Όποιος θέλει να στηρίξει τους γονείς του Adam στον υπεράνθρωπο και ασύλληπτα δαπανηρό αγώνα τους να μεγαλώσουν το παιδί τους, θα βρει τον τρόπο στη σελίδα τους: baby Adam’s journey

Πηγή:http://mysoulandsomefun.blogspot.gr/