Ο Βασιλιάς

Τόπος : Νέο Παραδείσι Αχαίας

Στην Ελλάδα του 2002 , μετά την είσοδο στη ζώνη του ευρώ και της ολοκλήρωσης του ευρωπαικού ονείρου, σε ένα τυπικό χωριό στην ελληνική επαρχία όλα βαίνουν καλώς: τη χειρωνακτική δουλειά τη κάνουν Αλβανοί για μερικά ευρώ, ενώ οι θαμώνες του μοναδικού καφέ-μπαρ ξημεροβραδιάζονται με ένα φραπέ αραδιάζοντας νεοελληνική φιλοσοφία. Η παρανομία είναι μέρος της καθημερινότητας αφού ακόμα και ο αστυνομικός του χωριού γνωρίζει για τις ρωσίδες , τα φρουτάκια και την οικοπεδοποίηση καμμένων περιοχών (πυρκαγιές "από αμέλεια" πάντα ) . Η αισθητική παντού νεοελληνική και "κιτσάτη" ,όλα με τη συντροφιά της τηλεόρασης, του φραπέ, της βρισιάς. Και ανατολίτες και ευρωπαίοι. Το πέτρινο εγκαταλελειμμένο χωριό είναι η οπισθοδρόμηση , ο καταναλωτισμός , η ψευτομαγκιά , η διαφθορά και η συνενοχή στην ανομία είναι το λαμπρό μέλλον. Το όνειρο των ραγιάδων. Ότι δεν συμμορφώνεται και δεν εγκλιματίζεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον, εξοστρακίζεται ή τιμωρείται παραδειγματικά.

               Σε ένα τέτοιο τοπίο θα βρεθεί ένας ξένος, ένας διαφορετικός από εμάς, ένα αντικοινωνικό στοιχείο. Κουβαλώντας την αιώνια αμαρτία της φυλακής , ενός ανύπαρκτου σωφρονιστικού συστήματος που σε στιγματίζει για πάντα, θα κάνει το λάθος να ξεκινήσει από την αρχή. Χωρίς τίποτα , χωρίς κανέναν και στο έλεος του θεού παλεύοντας με τον εαυτό του, με το παρελθόν του και ότι τραύμα αυτό του άφησε. Ένα φάντασμα της πόλης μας όπως οι εξεγερμένοι, οι τρισάθλιοι και οι τιποτένιοι αυτής της κοινωνίας θα αναζητήσει τη λύτρωση στην ομορφιά και τη γαλήνη της φύσης και της υπαίθρου μακριά από τον κοινωνικό στιγματισμό.

        Ένα τέτοιο στοιχείο φυσικά δεν έχει θέση σε μια κοινωνία ομογενοποιημένη (η αποκαλούμενη "μάζα") με τα χαρακτηριστικά όπως περιγράφηκαν πιο πάνω. Σύντομα θα βγει στην επιφάνεια ο κοινωνικός ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και ο συντηρητισμός απέναντι στο διαφορετικό , σε οτιδήποτε χαλάσει την ηρεμία του σάπιου συστήματος αξιών όπου κυριαρχεί το χρήμα και ο ανταγωνισμός. Όλα τα κρίνει η "κοινή γνώμη", το μότο της σύγχρονης "δημοκρατίας" και σύντομα θα αποδειχτεί ότι τέτοιοι εξαθλιωμένοι χαρακτήρες δεν θα βρουν ποτέ ειρήνη και αποδοχή. Θα είναι πάντα ξένοι, μιάσματα που τόλμησαν να διαταράξουν τη  κακή αλλά αποτελεσματική  λειτουργία μιας κοινωνίας εγωιστικής και οπορτουνιστικής και των αιώνιο ύπνο του οικογενειάρχη, φιλήσυχου και "νοικοκυραίου" νεοέλληνα.

Σκηνοθεσία: Νίκος Γραμματικός

Σενάριο: Νίκος Γραμματικός, Νίκος Παναγιωτόπουλος

Παραγωγής: Ελλάδα  / 2002

Διάρκεια: 130'

Παίζουν: Βαγγέλης Μουρίκης, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Μηνάς Χατζησάββας, Γιάννης Ζουγανελης, Μπάμπης Γιωτόπουλος 

Διαβάστε επίσης : Αλμπέρ Καμύ  "Ο Ξένος"